Mijn geduld is op. Vanochtend voor 5 uur werd ik bruusk gewekt door het oorverdovende gebulder van vliegtuigen die over mijn huis scheerden. De Buitenveldertbaan lijkt wel een snelweg geworden, met een eindeloze stroom van landende vliegtuigen die mijn rust en privacy verpulveren. Vandaag de hele dag? Totdat de Zwanenburgbaan weer 'normaal' operationeel is na 2 jaar? Ik voel me machteloos en in de steek gelaten. Hoe kan het dat de groei van Schiphol en nachtvluchten nog steeds worden gepromoot, terwijl wij hier letterlijk ziek worden van de herrie en vervuiling? Het zwijgen van de gemeente Amstelveen klinkt oorverdovend in mijn oren, zeker vergeleken met het kritische geluid uit Amsterdam. Mijn tuin, ooit een oase van rust, is verworden tot een onbruikbare ruimte waar waarschijnlijk in de nabije toekomst niks meer groeit. De gedachte dat ik binnenkort misschien water moet kopen omdat ons grondwater te vervuild is, maakt me misselijk van angst en woede. Ik smeek u: luister naar ons. Wij zijn geen statistieken, maar mensen wier levens elke dag worden ontwricht. Hoeveel langer moeten we nog lijden voordat er echt iets verandert?