416951

Zojuist mijn vakantie (naar Denemarken met de auto) met een week verlengd, zodat ik in de zomerperiode NL kan onvluchten. Word nu al gek van de vliegtuigen, en we zijn nog geeneens begonnen. Grote opstijgende kisten komen over. We wonen niet bepaald naast Schiphol, maar desondanks overlast. Opstijgers van het kaliber 777 hebben we hier nog niet eerder over gehad. Ik heb er wel eens aan gedacht om binnen de randstad te verhuizen naar een plek met minder overlast, maar dat is niet mogelijk. En al zit je ergens met nu minder overlast, Schiphol, dat blijkbaar zelf op dagelijkse basis de regels bepaald, kan van de ene dag op de andere een nieuwe route initiëren en je hebt het er maar mee te doen. Compleet wetteloos. Aan iedereen die de poppenkastwebinar van het minsiterie heeft gekeken over de 'balanced approach': lees eens het boek van Nicholas Taleb, Skin In The Game. Dan valt alles op zijn plek. Het is een bekend probleem van de ambtenarij: zelf geen 'skin in the game' en niet in staat tot empathie met de medeburger die gedupeerd wordt. De lobbyist, die men persoonlijk kent en dagelijks met de lunch lekkere broodjes meeneemt, daarentegen, wil men natuurlijk wel te vriend houden. Door het introduceren van onmogelijke rekenmethodes en verzachtende terminologie (zoals balanced approach), kunnen de ambtenaren aan het einde van de dag tevreden hun laptopje dichtklappen. Potjandorie, weer een dag goed werk geleverd. Ja heren (en dame): keurig binnen de lijntjes gekleurd. Maar waar staan jullie eigenlijk voor? Een beter toekomst voor jullie kinderen, een prettig en leefbaar Nederland, een gezonde leefomgeving? Waar zijn jullie principes en overtuigingen? De recente geschiedenis kent nog wel een aantal voorbeelden, waarbij de staat niet meer handelde vanuit principe of menselijke maat, maar vanuit opportunisme. Dat loopt over het algemeen niet goed af. Stel jullie zelf eens de vraag: doe ik vandaag het goede? Het wrange is dat de ambtenaren denken geen Skin in the game te hebben, maar niets is minder waar. Uiteindelijk raakt een ziek land, zieke natuur en zieke samenleving ons allemaal.