Het zijn echo’s in mijn hoofd; Schiphol is te vergelijken met iemand die je aanrand en verkracht. Hele grote woorden, maar ik weet helaas waar ik het over heb. Vanwaar deze parallel? Je zit, denk je, veilig in je huis. Dan komt die persoon binnen waarvan je weet dat je op je hoede moet zijn, je hartslag vliegt omhoog, je kan niet meer rusten, voelt angst en er is sprake van vluchtgedrag. De publieke opinie is bijzonder; moet je je maar niet zo gedragen, je zal er wel om vragen. Je ouders zien het, maar kunnen zich niet voorstellen hoeveel blijvende schade en ellende die persoon aanricht. Je staat er moederziel alleen voor. Dat is Schiphol, je zit, denk je, veilig thuis, niets is minder waar. Constant beukt Schiphol op je deur met Herrie, neerstort gevaar en gif. Je hartslag neemt toe, je wilt vluchten, je bent bang, je bent boos. En de publieke opinie is bijzonder; ze vinden dat je er zelf om vraagt, had je er maar niet moeten gaan wonen, het valt wel mee enz. Je eigen regering beschermt je niet, sterker nog; ze doen er alles aan om verder door te groeien, en doen loze beloftes richting de omwonenden. Je staat er moederziel alleen voor.