En de hoeveelste maandag ochtend met slaap ogen proberen er toch nog wat van te maken? Wat moet ik de prof zeggen met wie ik vandaag een proefje zou doen? Dat ik het niet kan dit project dat ik echt leuk vind. Omdat ik een chronische ziekte heb. Of eigenlijk wat moet ik zeggen. Ben gezond. Alleen ik heb Schiphol als buurman. Wat ik het meest moeilijke vind van dit probleem, is dat uiteindelijk ik zelf er op aangesproken aangekeken wordt. Ik voel me in gebreke omdat ik het eigenlijk niet doe of aankan. De afspraken niet na kan komen. Terwijl het echt niet mijn schuld is. Zelfs ten opzichte van mezelf vind ik het lastig te aanvaarden toe te geven. Ik steek mijn kop in het zand. Maar het is echt niet mijn schuld. ,'23 meer dan negentig nacht vluchten vanaf de Buitenveldertbaan. Het nieuwe jaar begint al gelijk het zelfde. Dus ik moet eigenlijk stoppen met de projecten en me overgeven. Het onderhoud half februari ga ik niet overleven zo. Ik weet eigenlijk echt niet hoe wel. De internet consultatie ingevuld gisteren. Zo weinig mensen maar. Omdat we weten dat het toch wel gebeurd. Zo ook bij het melden bij de bas. Ik heb me suf gemeld. Nu ja succes vandaag. En sterkte ook. We moeten de moed niet opgeven. Vind het vandaag ff lastig. Had deze niet zien aankomen. Weg maandag.