335245

Op 27-12-2023 postte ik een grimmig sprookje. U kunt het terugvinden via ‘Meldingen per gemeente -> Aalsmeer'. Hier is het vervolg: Metropool Holland was een feit. Overal waren vliegtuigen en overal was lawaai en vervuiling. En het bleef maar regenen. Op een parkeerplek bij Schiphol staken de dieren de koppen bij elkaar. De luchtmacht mocht eerst: “Wij hebben geleerd ons nest niet te bevuilen”, klepperde een ooievaar en draaide discreet haar achterwerk naar de rand van de parkeerplaats, “en die mallotige mensen doen niet anders. Het is onleefbaar hier”. De vissen bleven op veilige afstand, maar lieten wel weten dat ook hun leefgebied ernstig vervuild werd door PFAS en meer. Er kwam een kolonne krijsende meeuwen aanvliegen. “Ik kan mijn vrouw zelfs niet meer verstaan als ze naast me vliegt”, schreeuwde er een. “Dit gaat zo niet langer”, zei de zeearend, bijgenaamd “Deur”. “De mensen hebben al onze leefruimte ingepikt. Ieder voor zich werkt hier niet. Het is tijd voor gezamenlijke actie, maar hoe?” De ideeën buitelden over elkaar heen, maar dankzij Deur bleef de orde gehandhaafd. Dit was het resultaat: De ooievaars, reigers en meeuwen poepten alle ramen van de verkeerstoren en vliegtuigen onder. Het zicht was daardoor langdurig beperkt. De roofvogels vlogen samen heel laag vleugel aan vleugel boven de toegangswegen van Schiphol, zodat de mensen niet meer per auto van en naar de luchthaven konden reizen. Ratten knaagden alle bekabeling door, waardoor er stroomstoring ontstond. Toegesnelde dassen en konijnen hielpen een pootje door gangen in de dijken te graven. De gemalen vielen uit en de boel liep onder water. Er ontstond een waterrijk natuurgebied waar de dieren het weer voor het zeggen hadden. Mensen waren beperkt welkom, maar wie zich niet gedroeg kreeg een enkele reis Verweggistan op de rug van Deur. Moraal van dit verhaal: Werk samen, want samen staan we sterk.