Ik weet niet eens meer waar ik moet beginnen. Mijn kind kan niet slapen. Elke minuut een vliegtuig over je huis. Mega laag en met een flink kabaal. Hoe is het mogelijk dat we nooit eerder zoveel hebben geklaagd als nu? Heel die route over een volledige woonwijk alsof het niks is. Scheit aan geluid, scheit aan de giffen die neervallen. Dit is bijna een conc3ntrati3kamp aan het worden. Ons rustig laten stikken. Letterlijk en figuurlijk. Wat eens een rustige wijk was is nu oorlogsgebied. Je kan geen normale conversaties meer houden. Je gaat er mee naar bed en je wordt er wakker van. Mijn avonden zijn het enige moment om rustig bij te komen van heel de dag. Ik merk dat ik gewoon zwaar emotioneel aan het worden ben en tranen schieten me in de ogen. Het feit dat hier geen einde aan komt is ondraaglijk. Onmenselijk en dat in dit ohh zo mooie Nederland. Ik ben boos, verdrietig en teleurgesteld. Ik heb dat hele Schiphol al zo vaak uitgescholden en de meest verschrikkelijke ziektes toegeroepen. Ik kan niet meer. Ik wil zo graag weer rust. Voor mij en mijn kinderen. Als ik mijn huis morgen kon verkopen, dan was ik per direct uit Aalsmeer vertrokken. Gemeente Aalsmeer, jullie ambtenaren die niks uitspoken en ons laten creperen, ik schaam me diep om hier te wonen. Het begint bij het feit dat jullie opstaan voor jullie bewoners. Iedereen in Aalsmeer zou moeten staken en vanaf heden niks meer zouden moeten betalen. Jullie zullen ons geld moeten geven voor alle schade die jullie aanrichten. Ik ben dit zo zat. Dit is werkelijk een strijd die wij als bewoners alleen gaan winnen als we met elkaar samenwerken voor het inkrimpen van Schiphol. Stop met overstappers, stop met korte vluchten. Stop met het vliegen na 19:00. WIJ WILLEN ONS LEVEN TERUG!!!!