Net als gisteren. Wat een hel is het leven in Noordwijk geworden. U leest het goed: een HEL. De levenslust is volledig uit me verdwenen. Tot 2 uur 's nachts wakker vanwege de aanhoudende stroom fun-vliegtuigen. 's morgens vroeg erdoor gewekt worden. De hele dag opgesloten zitten met ramen en deuren dicht. Niet in mijn eigen tuin kunnen zitten omdat elke paar minuten er zo'n kanker-bak (dat is geen scheldwoord, ze stoten kankerverwekkende stoffen uit) overkomt. Een HEL in en rond mijn eigen huis. BAS registreert dit met droge ogen. Weer een vinkje erbij. En zo verwordt een HEL in de eigen woonomgeving een tellertje, van weer een klacht. Het is gruwelijk, godgeklaagd. De enige optie die ik nog heb is huis en haard verlaten en verhuizen. Een Schiphol-vluchteling in eigen land. In Nederland. Ik kan alleen maar huilen hierom. Totaal oververmoeid, uitgeput, gestresst en murw gemaakt door die klere-herrie. Ja