Zelfs met de Paasdagen was ons en veel anderen geen rust gegund en had Schiphol het weer op ons gemunt. Vliegherrie zal voor velen never nooit wennen maar ik laat me niet kennen al wil ik er het liefst hard voor wegrennen. Ook al weten ze ons dagelijks te vroeg uit onze slaap te halen blijf ik als de zon stralen. Ook al ben ik boos wat elk vliegtuig aanricht ik tover een glimlach op mijn gezicht. Ook al haat ik ze ik laat ze, Ook al beuken ze zo'n beetje alles kapot koester ik dat kleine beetje woongenot. Ook al is het bij vliegroutes kort of onderbroken slapen weet ik mezelf bijeen te rapen. Ook al gaat dat vliegtuig gegier en gebrul dwars door alles heen blijf ik op de been. Ook al vliegen de decibels ons om de oren en zijn vliegtuigen van mijlenver te horen probeer ik me er niet aan te storen en zal ik niet ontsporen. Maar soms als ik alleen ben laat ik me wel eens gaan en ben ik verdrietig om dit bestaan. Dan ben ik even treurig en humeurig. Dan voelt het wat waardeloos en ben ik even boos. Gelukkig duurt dat maar even want ik houd van dit leven. Maar soms is wonen met vliegtuigen overleven.