Het is nu even stil, net in tranen uitgebarsten. Waarom? Omdat ik bezig ben met een projectvoorstel voor een subsidie waar een deadline opzit en ik nog ruim tijd had. Maar de tijd gaat snel en ik kan me maar niet concentreren, omdat.. Vanaf half een tot 's ochtens rond vijf uur tot en met het treintje (04:47,04:58,05:05, 05:07, 05:47) tenminste elk uur wakker en dan helemaal. Dit zijn ''glijvluchten'' ongeveer op 2400 meter ongeveer een km verder van mijn woonplaats richting Kaagbaan. Tussen zes en zeven uur even geslapen dan volop de Buitenveldertbaan, tot een uurtje geleden. Het project is iets wat ik leuk vind, het is iets met de natuur, het is iets waar ik kracht voor moet inzetten, maar ik ben zo moe zo moe. Ik moest huilen om de verloren tijd. Het komt ook omdat ik ouder word en weet dat we maar een leven hebben, zonder de vliegtuig destructie, zou dit niet zo zijn. Ik kan het niet bewijzen, ik kan het niet echt uitleggen, zelfs aan mezelf is het moeilijk, een stem zegt dat ik me aanstel of dat dit een excuus is. Maar tijdens corona was het niet, zelfs al slaap ik een nachtje dan voel ik me al weer beter, ik heb een probleem ik kan slecht tegen niet slapen. Dat probleem zou er niet zijn als Schiphol er niet was. Heb maar weer een brief naar de wethouder gestuurd van Amstelveen. Maar het heeft geen zin. Ik meld altijd op de BAS ook maar het heeft geen zin.