Ben soms bang om letterlijk om te vallen omdat vliegherrie ons leven blijft vergallen. Ben soms angstig over ons bestaan omdat de groei van Schiphol door zal gaan. Ben soms boos omdat onze kinderen opgroeien onder vliegroutes die wij verfoeien. Terwijl Schiphol blijft groeien en bloeien. Maar wie zal het boeien? Ben soms bang om in te storten, dat vliegherrie ons leven zal verkorten. Ben me soms zorgen aan het maken dat toxic uitstoot van vliegtuigen uiteindelijk ziek kan maken. Ben soms moedeloos en radeloos en voel me machteloos want vliegherrie is waardeloos. Ik moet het loslaten en er niet meer over praten. Niet meer op de radar spieken welke vliegtuigen ons leven verzieken. Gewoon doorgaan en me geen zorgen meer maken voortaan. Schiphol zal immers toch gewoon doorgaan en blijven bestaan en trekt zich van klachten weinig aan.