Gisteren was er voor het eerst in maanden eens GEEN zuidenwind. Daardoor kon Krommenie een dagje bijkomen, ademhalen, het overprikkelde brein tot rust laten komen. Frisse lucht opnemen. Wat was het fijn. En wat wordt dan weer extra pijnlijk duidelijk welke gewone dingen zoals stilte en gezonde lucht je hier dagelijks moet missen. Helaas nu alweer zuidenwind en de komende weken blijft dat zo. We moeten ons noodgedwongen weer schrap zetten voor doodvermoeiende en ongezonde weken met weinig slaap. Zo één rustdagje tussendoor is niet genoeg om te herstellen van maanden terreur. Kon het maar weer wat vaker stil zijn 😢