Energetisch compleet leeg gezogen. Duizenden woonwijken stuk gevlogen. Dagelijks vliegen over woonkernen waar bewoners kermen. Overheid hoort ons te beschermen. Want de overlast is niet te harden. Alles vliegen ze dagelijks aan flarden. Zelfs met ramen dicht geen rust. Ontzettend moe en uitgeblust. Vliegherrie is te erg voor woorden. Wij zijn geen overgevoelige gestoorden. Levens in duigen door overdosis aan herrie vliegtuigen. Hier ventileren is een schreeuw om hulp. Maar wie hoort ons roepen? Wie hoort ons in gedachten vloeken? Waar kunnen we hulp zoeken? Eigenlijk accepteren we te veel en klagen we te weinig. We blijven hopen op een wonder. Een leven zonder gebulder en gedonder... Hoe ontzettend fijn zou dat zijn. Gewoon de vogels horen fluiten buiten. De wind door de boomtoppen horen ruisen. In plaats van vliegtuigen.