175636

Gisteravond tot heel laat tót een uur of twaalf noodgedwongen door vliegherrie nog op met jonge kinderen. Mijn dochters konden wéér niet slapen door het gebulder, en gedonder van de vele opstijgende vliegtuigen die al vele maanden dominant aanwezig zijn. Wat een geluids mishandeling en mishandeling van al wat leeft. Als ouder moet je kinderen beschermen en je over je kinderen ontfermen. Zorgen dat ze in liefde en wijsheid en gezondheid opgroeien en dat ze niets te kort komen. Mijn dochtertjes komen echter veel te kort, slaap te kort door vliegherrie. Inmiddels weten ze dat de tientallen flikkerende lampjes per half uur n de lucht geen schitterende sterretjes zijn. Ze weten ook dat het vaak enorme gedonder geen onweer is maar lawaai van vliegtuigen die vaak onafgebroken herrie schoppen boven onze regio. Onze jongste heeft haar handjes voor haar oortjes. Het doel van een vliegtuig begrijpen ze maar ze vinden de overdosis kabaal helemaal niets. Volwassenen ook niet trouwens. Ik haat het geluid zelfs omdat we nooit eens rust hebben en als gezin niet meer tot rust komen. Het is nooit meer rustig en dan kom je niet tot rust. Onze zoon is wat ouder en noemt het lacherig een "war zone". Hij noemt het een gevecht dat niet is te winnen, Schiphol dwarsboomt de leefbaarheid en woongenot van tien duizenden jonge gezinnen. Wij beginnen het hier wonen te haten vooral omdat wij als bewoners aan ons lot worden overgelaten. Ook worden we met ons geklaag niet serieus genomen. Niemand die achter ons staat en voor ons door het vuur gaat. Sterkte allemaal.