Vanaf vanmorgen 7 uur. Valse hoop, precies wat ik dacht toen het opeens twee weken eerder klaar was. We zijn er niet van af, we zijn er nooit van af. Onder het mom van tijdelijk. Dalende oorworm de hele dag. Klaag klaag klaag. Ik woon gelukkig in Nederland, maar dit is echt naar. Naar omdat we moeten stoppen met de wereld zo uit te buiten, en elk vliegtuig me er aan herinnert dat we dat niet gaan doen. Ik wil niet wonen waar ik gezonde levensjaren verlies. Ik wil niet wonen waar ik niet kan herstellen van ziekte of binnenkort een operatie. Er is stress van geluid en luchtvervuiling. Ik hoef niet zo veel verder van het leven, goede zorg, eten wonen slapen, werk. Hoef geen luxe verder. Misschien lekker uit eten soms. Geliefden, vrienden en familie en mensen om je heen, dat iedereen gezond kan zijn en blij. Dat je er voor elkaar kan zijn. Maar dat dus niet alleen welvaart, dat is ook welzijn ( leefomgeving). Geluk is niet all you can tot je uit elkaar ploft van verveling. Geluk is dus niet al je behoeftes bevredigen totdat je afgestompd bent ( welvaart). Tevredenheid kan ook zijn dat je verlangt naar iets zoals de zomer in de winter. Naar eten als je trek hebt. Dat je daar van geniet als je het hebt. Koffie in de ochtendzon, zwemmen in de zee. Wandelen door een stad, biertjes drinken met vrienden op een terras. Een levende leefomgeving, met natuur, stad en werk dat je vervuld. De wereld beschouwen en ontdekken hoe je het leven moet doen ( dat zijn soms fases die aankomen). Ik moet toekomst plannen maken, dat zou ik nu nodig hebben om te overleven, maar er is weer een staafmixer in mijn hoofd. Alles dat mijn leven normaal compleet maakt wordt me afgenomen door Schiphol en deze idioten zien niet dat ze hun eigen aarde met deze illusie vernietigen.