Verdrietig, bang en wanhopig werd ik vanmorgen voor de zoveelste keer wakker van de vliegtuigen boven de Merenwijk. Het enige dat ik wil is een beetje nachtrust. Schiphol hoeft van mij echt niet helemaal weg. Maar kan het alsjeblieft tussen elf en zeven stil zijn? Mijn dagen zijn grauw, in mijn werk (dat ik echt leuk vindt) functioneer ik minder. Het is toch niet onredelijk om nachtrust te willen? Welk argument heeft het kabinet dat goedpraat dat zoveel mensen in zo’n groot gebied rond Schiphol actief berooft van een menserecht? Systematisch ontzeggen van ononderbroken slaap is officieel een martelpraktijk. Waarom mag een overheid dat doen? Toen ik dit huis kocht heb ik goed gekeken naar drukke verkeerswegen en die heb ik vermeden. De Merenwijk is gebouwd om mensen zoveel mogelijk te vrijwaren van de overlast en het gevaar van automobilieit. Blijkbaar was dat belangrijk, ooit. Maar nu is het een dogma dat Schiphol en de KLM uberbelangrijk zijn voor economie en werkgelegenheid (ook al is dat niet aantoonbaar en lijkt de werkgelegenheid vooral op slavenarbeid). En dus mag alles daarvoor opgeofferd worden. Verdrietig, bang en wanhopig ben ik. En moe, moe, moe.