“Wat moeten we toch met onze pubers Ben Schop en Elb Ers? We zijn te lang afgegaan op hun blauwe ogen, op al hun beloftes. We hebben ons als overheidouders een beetje voor de gek laten houden. Tsja, pubers…. lastig om grenzen bij te stellen. Ben Schop en Elb Ers ontwikkelen zich al jaren steeds meer naar ‘ikke, ikke, ikke en de rest kan stikken’. De woorden ‘nee, nou is het genoeg’ kennen ze niet. Dat is niet zo raar, die woorden hebben we nog nooit gebruikt. We dachten altijd, ze komen hun beloftes wel na. Het zijn zulke lieve kinderen. Maar blijkbaar gaat dat niet vanzelf. Na jaren zijn de schellen van onze ogen gevallen. Onze blinde vlek is weg. Onze puberkinderen zijn geen lieverdjes. Hun drastische impact op leefomgeving, klimaat en gezondheid van 1,5 miljoen Nederlanders en bijna 3 volledige Provincies is te groot geworden. Het kan zo niet langer. Nu onze blinde vlek weg is, kunnen we niet meer blind achter ze aanlopen en alles voor ze faciliteren.”