@Zuidoostbeemster 1142 houd vol. Zo iets wilde ik zeggen. Uw verhaal: zo herkenbaar. Ik ben twee dagen weg geweest. In de buurt van Eindhoven. En ja ik hoorde er vier. Het is overal. Hoewel 4 of 400 wel echt uitmaakt. Heb wel even goed kunnen slapen. Gister toen ik thuis kwam rook ik de geur van Schiphol. Een soort dikke verkeerstunnel lucht. Het boezemt me doods angst in. Soms lees ik ook mijn stukken door. Met een afstandje dan zie ik ook een behoorlijk wanhopige toon. Doodsangst is een behoorlijk zware uitdrukking. Maar ik weet dat deze lucht die ik inadem, slecht is voor ons, voor kinderen, voor jongeren, voor volwassenen voor ouderen, voor dieren. Er wordt niet geluisterd. Dat is een punt van zorg, toen ik vanmorgen weer de stank rook in het natuur gebied de middelpoldel, zonk de moed in mijn schoenen. We ademen ziekmakende lucht in, we kunnen het alleen nooit een op een bewijzen. Dat mijn buurvrouw's vriendin haar man een tumor heeft in zijn hersenen, dat ik dus drie mensen ken in de buurt die hier vrij recent aan zijn overleden. Dat de ICs vol liggen met kinderen met RS virus ( slechte lucht maakt kinderen gevoeliger voor luchtweg infecties). Dat de ziektekanker echt epidemisch aan het worden is. Dat als ik hier ben mijn longen vol slijm zitten. Dat ik daarbij zeker 3 keer per week slaapverstoring heb... dat er altijd overal geluid is. Ik denk dat deze vliegtuigterreur ons gesensitiseerd heeft voor geluid (komt uit de pijn wereld) https://www.ntvg.nl/artikelen/het-sensitisatiemodel-een-methode-om-een-patient-uit-te-leggen-wat-chronische-pijn. Door de blootstelling aan chronisch geluid zijn we overgevoelig geworden. Zo zie ik het. Waar anderen ( we zijn hier maar met zijn 7500 den, ik vind het onvoorstelbaar weinig snap er niets van) onverschillig hun schouders voor ophouden ervaren we het als een een soort chronische pijn. Ook geluiden die normaal heel goed te verdragen zijn worden onprettig. Dit is geen schuld, andere mensen horen het ook, denken dat ze het uit kunnen zetten, maar het betekent niet dat het ze geen energie kost, ik ben er van overtuigd dat dit geluid hier bijdraagt aan depressie en burnout zonder dat het geweten wordt. De machteloosheid is zo groot, toch moeten we niet opgeven. De groep wordt groter, ik blijf mensen informeren, en ik schaam me niet dat ik last heb van deze rot herrie, het is niet normaal.